تخمین عدم قطعیت در اصل ساده می باشد. پاراگرافهایی که در ادامه می آیند کارهاي لازم جهت رسیدن به تخمین عدم قطعیت مرتبط با نتیجه اندازه گیري را به طور خلاصه توضیح می دهند. بخش هاي بعدي نیز راهنمایی هاي اضافی و کاربردي در شرایط مختلف را توضیح می دهند، این راهنمایی ها عمدتاً شامل چگونگی استفاده از داده هاي بدست آمده درون سازمانی و مطالعات صحه گذاري متد مشترك، داده هاي QC داده هاي بدست آمده از آزمون مهارت (PT) و استفاده از اصول انتشار عدم قطعیت نرمال می باشند. مراحل انجام شده به ترتیب زیر می باشند:

گام 1: تعیین اندازه ده

یک توضیح روشن از آنچه که قرار است اندازه گیري شود را بنویسید. این توضیح میتواند شامل ارتباط بین کمیت اندازه ده و آن دسته از کمیت هاي ورودي (براي مثال، کمیت هاي اندازه گیري شونده، ثوابت، مقادیر استاندارد کالیبراسیون و غیره) باشند که اندازه ده به آنها وابسته است. هر جا که امکان داشته باشد، تصحیح هاي لازم براي اثرات سیستماتیک شناخته شده را هم لحاظ کنید. اطلاعات مربوط به مشخصات میبایست در روش اجرایی استاندارد (SOP) و یا دیگر تعریفهاي متد مرتبط ارائه شده باشند.

گام 2: تعیین منابع عدم قطعیت

منابع احتمالی عدم قطعیت را فهرست کنید. این کار شناسایی منابعی است که میتوانند در عدم قطعیت روي پارامترهاي موجود در رابطه ي تعیین شده گام 1 مشارکت داشته باشند. هر چند منابع دیگري هم ممکن است وجود داشته باشند و در صورت نیاز حتی میبایست منابع احتمالی عدم قطعیت ناشی از فرضهاي شیمیایی را نیز لحاظ کرد.

گام 3: تعیین کمی مولفه هاي عدم قطعیت

اندازه مولفه عدم قطعیت مرتبط با هر منبع احتمالی عدم قطعیت شناسایی شده را تخمین بزنید. اغلب، امکان تخمین یا تعیین یک سهم تک براي عدم قطعیت مرتبط با تعداد زیادي منابع جدا از هم، با استفاده از داده هاي مطالعات صحهگذاري و دادههاي QC و غیره وجود دارد. استفاده از یک چنین داده هایی، کار لازم براي تخمین عدم قطعیت را به طور قابل ملاحظه اي کاهش میدهد، و چون در انجام این کار از داده هاي آزمایشگاهی واقعی استفاده می شود، لذا می تواند به تخمین هاي قابل اعتماد از عدم قطعیت نیز بینجامد. همچنین مهم است این نکته را در نظر بگیریم که آیا داده هاي موجود، توضیح کافی در مورد تمام منابع عدم قطعیت را ارائه می دهند یا نه، نکته دیگر آن که بعضی وقتها براي کسب اطمینان از این که آیا تمام منابع عدم قطعیت لحاظ شدهاند یا نه به آزمایشها و مطالعات اضافی دیگري نیاز خواهیم داشت.

گام 4: محاسبه عدم قطعیت مرکب

اطلاعات بدست آمده از گام 3، چه مرتبط با منابع تک یا مرتبط با اثرات ترکیبی چندین منبع باشند، در هر حالت شامل تعدادي از مولفههاي با مقدار معین و سهیم در عدم قطعیت کل خواهند بود. مقدار هر یک از سهم ها می بایست به شکل انحراف استاندارد بیان و سپس بر اساس قوانین خاصی با یکدیگر ترکیب شده تا منجر به عدم قطعیت استاندارد مرکب شوند. براي رسیدن به عدم قطعیت بسط یافته، فاکتور پوشش مناسب نیز می بایست اعمال شود.